Zakochaj się w Swingu
Katarzyna Choma i Paulina Czapczyńska
Jesteśmy instruktorkami z wieloletnim stażem. Prowadzimy zajęcia z wielu rodzajów tańca Swingowego. Podczas zajęć stawiamy na dobrą atmosferę, dopracowanie techniczne każdego kroku oraz świetną zabawę!
Lindy Hop to jeden z rodziny tańców swingowych, którego początki szacuje się na lata 20. i 30. XX wieku. Powstał w kręgach afroamerykańskich, w nowojorskim Harlemie i jest ściśle powiązany z Charlestonem, Jitterbug’iem, Balboa czy tzw. vintage Jazzem. Jego główną zaletą jest „socjalny” charakter, co oznacza, że Lindy Hop tańczony jest przede wszystkim na potańcówkach, nie zaś wyłącznie jako taniec turniejowy. Wykreowany przez ludzi spracowanych, a przy tym kochających jazz i muzykę swingową. Wykorzystuje naturalne ruchy ludzkiego ciała tak, by taniec nie był nadto wyczerpujący i wymagający niezwykłej sprawności, a jednocześnie dawał dużo zadowolenia i radości.
Zamknij
W latach 20. i 30. na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych jazzmeni grali szybko, a chętnych do tańca było wielu. Sale balowe pękały w szwach, a tancerze przebierali nogami od zmierzchu do świtu. Nie ma tempa zawrotnego – jest tempo do Balboa. Nie ma za mało miejsca na parkiecie – jest miejsce na Balboa.
Zamknij
Taniec solo do muzyki jazzowej jest podstawą ruchu w tańcach swingowych. Odjęcie aspektu socjalnego i połączenia z partnerem pomaga zapanować nad własnymi ruchami, ich płynnością i dokładnością. Solo wyzwala w tancerzach radość i pozwala skupić się na rytmice i muzykalności w tańcu.
Zamknij
West Coast Swing to taniec w parach, który powstał w USA. Jego historia sięga lat pięćdziesiątych XX-tego wieku. Wywodzi się on z Lindy Hopa, jego korzenie sięgają swinga, jazzu i bluesa. WCS to ciągle rozwijający się styl, który może być tańczony do większości muzyki słyszanej w radiu. Taniec ten to oparta na kilku podstawowych krokach i dużym polu do improwizacji w rytmie muzyki rozmowa pomiędzy partnerami.
Zamknij
Gdy pojawił się w połowie lat 50 w USA, wywołał oburzenie wśród dorosłych, ale wśród ich dzieci zapanowała moda na Rock’n’Roll. Starsze pokolenie uznało tę muzykę za diabelską – nie puszczano jej w radiu, nie pojawiała się na szkolnych potańcówkach. Kołysanie biodrami, podrzucanie partnerki, owijanie jej wokół tułowia uznano za niezgodne z panującymi obyczajami. Ten taniec jest niezwykle dynamiczny, wymaga pełnej sprawności fizycznej i zaangażowania
Zamknij
Trickeration to pełna wyzwań rytmicznych choreografia Solo Jazz. Została stwostworzona przez Normę Miller – królową swingu na przełomie lat 30. i 40. na bazie układów Chorus Lines, czyli grup choreograficznych działających przy Apollo Theater. Tancerki co tydzień tworzyły pokaz do utworu granego przez nowy zespół. Kiedy Chorus Lines zostały rozwiązane Norma nie chciała, by ich dorobek został zapomniany i stworzyła choreografię Trickeration bazując na licznych jazzowych układach, które poznała wcześniej. W kolejnych latach Trickeration stało się układem używanym podczas przesłuchań do jej tanecznej trupy, a także bazą kolejnych pokazów. stworzona przez Normę Miller – królową swingu na przełomie lat 30. i 40. na bazie układów Chorus Lines, czyli grup choreograficznych działających przy Apollo Theater. Tancerki co tydzień tworzyły pokaz do utworu granego przez nowy zespół. Kiedy Chorus Lines zostały rozwiązane Norma nie chciała, by ich dorobek został zapomniany i stworzyła choreografię Trickeration bazując na licznych jazzowych układach, które poznała wcześniej. W kolejnych latach Trickeration stało się układem używanym podczas przesłuchań do jej tanecznej trupy, a także bazą kolejnych pokazów.
Zamknij